زبان فارسی جزء زبان‌های ترکیبی است اشتقاقی؛ یعنی بر خلاف زبان عربی نمی‌توان از ریشه سه حرفی کلمه،‌کلمات دیگری ساخت؛ اما گاه فارسی‌زبانان به شیوه قیاسی از بعضی کلمات عربی یا فارسی،‌ کلماتی با مقوله‌های متفاوت دستوری ساخته‌اند که شایسته است از کاربرد آنها در زبان فارسی معیار علمی اجتناب شود. این واژه‌ها،‌ واژه‌های مجعول یا ساختگی هستند. البته پاره‌ای از آنها در زبان فارسی، مصطلح شده و کاربرد آنها جایز شمرده شده است.

توضیح
پاره‌ای از واژه‌های بالا از نظر وضعی،‌ معنی‌ای متفاوت از معنای مصطلح آن در فارسی دارد؛‌ برای مثال:
تسری: ابراز شجاعت کردن/ تحکیم: داوری کردن (این کلمه در لغت عرب به معنی استوار کردن و محکم ساختن نیامده است)/ تورق: برگ درخت خوردنِِ شتر، ورقه‌ورقه شدن/ تبانی: در لغت عرب نیست و فارسی‌زبانان از ب ن ی ساخته‌اند/ رشادت: جمع رشاد و به معنی صخره یا سنگ است/ متنفذ: واژه ساختگی است؛‌ زیرا واژه تنفذ در لغت عرب نیامده و به جای آن نافذ آمده است و … .

ناصر نیکوبخت، مبانی درست‌نویسی زبان فارسی معیار،‌ صص ۶۵ – ۶۶