خط فاصله

خط فاصله (-)
نشانه جداسازی است و کاربردهای آن عبارت‌اند از:

1. جداکردن دو کلمه که دو جنبه مختلف از یک منظور را نشان می‌دهد:
   مباحثی هنری – ادبی علاقه‌مندان خاص خود را دارد.

2. برای نشان‌دادن فاصله زمانی و مکانی به معنای «تا»و «به»:
   امشب قطار تهران – مشهد با تأخیر می‌آید.

3. برای نشان‌دادن حد فاصل دو عدد (صفحه، تاریخ):
   سال‌های ۱۳۴۵ – ۱۳۴۰ بسیار خاطره‌انگیز بودند.

4. در آغاز متن‌های گفت‌وگویی (نمایشی، تلفنی و داستانی) به جای نام گوینده و برای پرهیز از تکرار نام‌ها:
   – چرا دیر کردی؟
   – قربان، وسیله نبود.

5. در دو طرف جمله‌های معترضه (اغلب طولانی و تأکیدی):
   این استدلال او – که غیر قابل انکار بود – همه را مجاب کرد.

6. برای شکستن یا تقطیع واژگان به هجاهای آن برای مقاصد مختلف:
   پیش‌دانشگاهی چند بخش است: پیش- دا – نش – گا – هی

7. انعکاس لکنت زبان در نوشتار: مَ – مَ – مَن هم‌ مِ – مثلِ تُ – تُ – تو (من هم مثل تو)

8. میان اجزای برخی ترکیب‌ها که تلفظ یا خوانش آن‌ها دشوار است:
   پیمان گس – گلشاییان

9. برای تقسیم‌بندی یا ذکر گیرندگان نامه:
   گیرندگان:
   – رئیس محترم دانشگاه – دانشکده علوم انسانی
   – معاون محترم پژوهشی – دانشکده فنی مهندسی
   – کارگزینی هیئت علمی – دانشکده علوم پایه

حسن ذوالفقاری، آموزش ویراستاری و درست‌نویسی، ‌صص ۴۹ – ۵۰