خط فاصله (-)
نشانه جداسازی است و کاربردهای آن عبارتاند از:
جداکردن دو کلمه که دو جنبه مختلف از یک منظور را نشان میدهد:
مباحثی هنری – ادبی علاقهمندان خاص خود را دارد.
برای نشاندادن فاصله زمانی و مکانی به معنای «تا»و «به»:
امشب قطار تهران – مشهد با تأخیر میآید.
برای نشاندادن حد فاصل دو عدد (صفحه، تاریخ):
سالهای ۱۳۴۵ – ۱۳۴۰ بسیار خاطرهانگیز بودند.
در آغاز متنهای گفتوگویی (نمایشی، تلفنی و داستانی) به جای نام گوینده و برای پرهیز از تکرار نامها:
– چرا دیر کردی؟
– قربان، وسیله نبود.
در دو طرف جملههای معترضه (اغلب طولانی و تأکیدی):
این استدلال او – که غیر قابل انکار بود – همه را مجاب کرد.
برای شکستن یا تقطیع واژگان به هجاهای آن برای مقاصد مختلف:
پیشدانشگاهی چند بخش است: پیش- دا – نش – گا – هی
انعکاس لکنت زبان در نوشتار: مَ – مَ – مَن هم مِ – مثلِ تُ – تُ – تو (من هم مثل تو)
میان اجزای برخی ترکیبها که تلفظ یا خوانش آنها دشوار است:
پیمان گس – گلشاییان
برای تقسیمبندی یا ذکر گیرندگان نامه:
گیرندگان:
– رئیس محترم دانشگاه – دانشکده علوم انسانی
– معاون محترم پژوهشی – دانشکده فنی مهندسی
– کارگزینی هیئت علمی – دانشکده علوم پایه
حسن ذوالفقاری، آموزش ویراستاری و درستنویسی، صص ۴۹ – ۵۰