علامت تعجب

علامت تعجب (!)
علامت بیان جمله‌های عاطفی است و در پایان جمله‌ها و اصوات زیر می‌آید:
تعجبی: چه هوای خوبی!
شگفتی: به‌‌به از آفتاب عالم‌تاب!
نهی: زنهار میازار ز خود هیچ دلی را!
تحسین: حقا که این کتاب شایسته دریافت جایزه است!
خطابی: آقای رئیس جمهور! دبیر کل محترم! حاضران گرامی!
نفرینی:‌ الهی خیر نبینی!
تحقیری: زهی خیال باطل!
تأسفی: افسوس که این مزرعه را آب گرفته!
استهزایی: شب عید است و یار من چغندر پخته می‌خواهد!
تأکیدی: به هوش باش!
هشدار: به دره نزدیک می‌شوید!

حسن ذوالفقاری، آموزش ویراستاری و درست‌نویسی، ‌صص ۴۰ – ۴۱